اسم (Noun) در زبان انگلیسی چیست؟

اسم‌ها (Nouns) در تمام نوشته‌ها و صحبت‌های ما وجود دارند. در انگلیسی انواع متفاوتی از اسم‌ها وجود دارد. در این بلاگ پست با انواع اسم‌ها (Nouns) و نحوه استفاده از هر کدام آشنا می‌شویم.

اسم چیست؟

اسم (Noun) کلمه‌ای است که چیزی را مانند شخص، مکان، چیز‌ها و اشیاء و یا ایده‌ها نام می‌برد. اسم‌ها در جمله می‌توانند نقش فاعل (Subject)، مفعول مستقیم و غیرمستقیم (Direct and Indirect Object)، متمم فاعلی و مفعولی (Subject and Object Complement)، و یا بدل (Appositive) را ایفا کنند. برای مثال تمام موارد زیر اسم (Noun) هستند:

Cat, Bicycle, Taylor Swift, Kuala Lump

انواع اسم‌ها (Nouns)

اسم‌ها بخش بزرگی از واژگان انگلیسی را تشکیل می‌دهند و انواع مختلفی دارند.

اسم‌ها می‌توانند یک شخص را نام ببرند:

Albert Einstein, the president, my mother, a girl

اسم‌ها می‌توانند یک مکان‌ را نام ببرند:

Mount Vesuvius, Disneyland, my bedroom

اسم‌ها می توانند چیز‌ها و اشیاء را نام ببرند:

چیزها و اشیاء ممکن است شامل موارد شهودی نباشند، مانند مفاهیم (Concepts)، فعالیت‌ها (Activities) یا فرآیندها (Processes)، و برخی از آن‌ها حتی ممکن است مواردی فرضی یا خیالی باشند.

Shoe, faucet, freedom, The Elder Wand, basketball

اسم‌های خاص و اسم‌های عام:

یکی از تفاوت‌های اسم‌ها در این است که آیا یک اسم، خاص (Proper) و یا عام (Common) است. اسم‌ خاص (Proper noun) نام خاص یک شخص، مکان یا چیز و شیء است که همیشه حرف اول آن، به صورت بزرگ نوشته می‌شود.

Does Tina have much homework to do this evening?

I would like to visit Old Faithful.

در مقابل یک اسم خاص، اسم عام وجود دارد. اسم عام نام عمومی چیزی است که با حروف بزرگ نوشته نمی‌شود مگر اینکه در ابتدای جمله یا به صورت عنوان نوشته، استفاده شود.

The girl crossed the river.

انواع مختلف اسم‌های عام

اسامی عام را می‌توان به سه زیر گروه تقسیم کرد: اسم‌های غیر‌انتزاعی (concrete nouns)، اسم‌های انتزاعی (abstract nouns) و اسم‌های جمع (collective nouns).

اسم غیرانتزاعی (concrete noun) چیزی است که با حواس درک می‌شود؛ چیزی که فیزیکی یا واقعی است.

I heard the doorbell.

My keyboard is sticky.

در مقابل، اسم انتزاعی (abstract noun) چیزی است که با حواس قابل درک نیست.

We can’t imagine the courage it took to do that.

اسم جمع (collective noun) به گروه یا مجموعه ای از افراد یا چیزها اشاره می کند.

That pack of lies is disgraceful.

A pride of lions roamed the savanna.

اسم‌ها و تعداد (Nouns and number)

همه اسم‌ها از نظر تعداد یا مفرد و یا جمع هستند. اسم مفرد به یک شخص، مکان، چیز یا شیء و یا ایده اشاره دارد و فعل آن نیز مفرد است. اسم جمع به بیش از یک شخص، مکان، چیز یا شیء و یا ایده اشاره دارد و نیاز به یک فعل جمع دارد.

چگونه یک اسم جمع بسازیم؟

بسیاری از اسامی را در انگلیسی می‌توان با افزودن (s-) و یا (es-) به شکل مفرد یک اسم، به یک اسم جمع تبدیل کرد.

Cat → cats

Tax → taxes

House → houses

اسم‌های قابل شمارش و اسم‌های غیرقابل شمارش

اسم‌های غیرانتزاعی (concrete nouns) و اسم‌های انتزاعی (abstract nouns) می‌توان به دو دسته قابل شمارش یا غیرقابل شمارش طبقه بندی کرد.

اسم‌های قابل شمارش، اسم‌هایی هستند که می‌توان آن‌ها را شمارش کرد، حتی اگر تعداد به‌دست‌آمده فوق‌العاده زیاد (مانند تعداد انسان‌ها در جهان) باشد.

اسم‌های قابل شمارش می‌توانند مفرد یا جمع باشند و می‌توانند با اعداد و Modifier مانند a/an, the, some, any, a few, and many استفاده شوند.

Here is a cat.

Here are a few cats.

Here are eight cats.

اسم‌های غیرقابل شمارش، یاMass nouns، اسم‌هایی هستند که شمارش آن‌ها غیرممکن است، برای مثال:

1. مفاهیم ناملموس (information, animal husbandry, wealth)

2. مجموعه‌ای از چیزهایی که به عنوان کل در نظر گرفته می‌شوند (jewelry, equipment, the working class)

3. مواد فیزیکی همگن (milk, sand, air)

همان‌طور که گفته‌شد، این اسم‌ها به چیزهایی اشاره می‌کنند که به تنهایی قابل جداسازی و شمارش نیستند، و با این که در ظاهر مفرد به نظر می‌رسند، هرگز با حروف نکره a و an استفاده نمی‌شوند.

اسامی غیرقابل شمارش غیرانتزاعی مفرد را اغلب می‌توان با افزودن یک اسم قابل شمارش مانند piece of، به صورت واحدهای قابل شمارش بیان کرد. آنها فقط می‌توانند با حرف معرفه (The) و یا (indefinite adjectives) مانند (Some) استفاده شوند.

They’d love to rent some property around here.

They’d love to rent a piece of property around here.

Students don’t seem to have much homework these days.

Could you help me move the furniture into the other room?

اسم‌ها و حالت مالکیت

حالت مالکیت، رابطه یک اسم را با سایر کلمات در یک جمله نشان می‌دهد. آن رابطه می‌تواند مالکیت (ownership)، دارایی(possession)، تصرف (occupancy)، رابطه شخصی (personal relationship) یا نوع دیگری از ارتباط (another kind of association) باشد.

حالت مالکیت اسم مفرد با اضافه کردن یک آپستروف و حرف (s) تشکیل می‌شود.

The cat’s toy was missing.

Casey’s sister is a geologist.

The novel’s release made quite a splash.

حالت مالکیت یک اسم جمع که به (s-) یا (es-) ختم می‌شود با افزودن یک آپستروف تشکیل می‌شود.

My nieces’ prom outfits were exquisite.

حالت مالکیت یک اسم جمع بی‌قاعده با اضافه کردن (s’-) تشکیل می‌شود.

The children’s drawings were hung on the walls.

هنگامی که یک اسم مفرد به حرف s یا z ختم می شود، قانون کلی اضافه کردن (s’–) اغلب اعمال می‌شود.

I have been invited to my boss’s house for dinner.

Ms. Sanchez’s coat is still hanging on the back of her chair.

با این حال، این موضوع یک سبک نوشتاری است و در برخی از سبک‌ها (s) پس از آپستروف حذف می‌شود.

Brussels’ cathedrals attract hundreds of thousands of visitors every year.

اسم‌ها بر اساس روابطی که با سایر کلمات در یک جمله دارند، نقش‌های دستوری متفاوتی را ایفا می‌کنند، که در ادامه هر کدام را بررسی خواهیم کرد.

اسم‌ها به عنوان فاعل (Nouns as subjects)

هر جمله باید یک فاعل داشته باشد و آن فاعل همیشه یک اسم (Noun) یا ضمیر (Pronoun) خواهد بود. فاعل یک جمله، شخص، مکان یا چیزی است که در حال انجام یک کار و یا تجربه کردن یک اتفاق توصیف‌شده توسط فعل است.

Maria played the piece beautifully.

کلیک کنید: کاربردهای me و I در زبان انگلیسی

اسم ها به عنوان مفعول (Nouns as objects)

اسم‌ها (Nouns) همچنین می‌توانند مفعول یک فعل متعدی (transitive verb) در جمله باشند. مفعول می‌تواند مفعول مستقیم و یا غیر مستقیم (Direct and Indirect Object) باشد.

Cleo passed the salt.

Cleo passed Otto the salt.

در هر دو جمله بالا اسم (Salt) مفعول مستقیم فعل (Passed) است.

در جمله دوم یک مفعول غیرمستقیم هم وجود دارد: اسم (Otto). Otto شخصی است که Cleo نمک را به او داد. Otto دریافت کننده نمک است.

یک راه خوب برای شناسایی یک مفعول غیرمستقیم در جمله این است که از خود بپرسید کاری، برای چه کسی یا چه چیزی انجام می‌شود (to whom/what or for whom/what something is being done).

اسم‌ها به عنوان متمم فاعلی و مفعولی (Subject and Object Complement)

نقش دستوری دیگری که گاهی اوقات اسم‌ها در جمله ایفا می‌کنند نقش متمم فاعلی (Subject complement) است. متمم فاعلی معمولاً از یک فعل ربط (Linking verb) مانند (be, become, or seem) پیروی می‌کند و اطلاعات بیشتری در مورد فاعل جمله ارائه می‌دهند.

Mary is a teacher.

یک کارکرد دیگر اسم‌ها این است که به عنوان متمم مفعولی عمل می‌کنند و اطلاعات بیشتری در مورد مفعول مستقیم جمله که دارای یک فعل متعدی (transitive verb) است، ارائه می‌دهند.

I now pronounce you husbands.

اسم ها به عنوان بدل (Nouns as appositives)

اسمی که به‌عنوان بدل استفاده می‌شود، بلافاصله پس از اسم دیگری می‌آید تا اطلاعات بیشتری را درمورد آن اسم ارائه کند.

My brother, Michael, is six years old.

مایکل (Michael) در اینجا بدل است و اسم (My brother) را با اطلاعات بیشتری همراه می‌کند. بدل‌ها می‌توانند (restrictive or nonrestrictive) باشند.

در مثال بالا، می‌بینیم که (Michael) در بین دو ویرگول نوشته شده اشت، که نشان‌‌دهنده آن که بدل در این قسمت (nonrestrictive) است، یعنی با حذف‌کردن آن از جمله اطلاعات ضروری‌ای از جمله حذف نمی‌شود. به عبارت دیگر، می‌توان حدس زد که مایکل تنها برادر نویسنده است، و گفتن نام او فقط اطلاعاتی اضافی را در اختیار ما قرار می‌دهد.

در ادامه به نسخه‌ای از همان جمله بالا که در آن بدل به صورت (restrictive) و بدون ویرگول آمده است، دقت کنید:

My brother Michael is six years old.

در این مورد، بدل اطلاعاتی ضروری را ارائه می‌کند، که Michael یکی از چند برادر نویسنده است و او به صورت خواص به Michael که 6 ساله است، اشاره دارد.